"Mikael Karvajalka" to pierwszy tom powieści Miki Waltariego o przygodach Mikaela, fińskiego bastarda. Mając około siedmiu lat w roku 1509, podczas najazdu Jutów na miasto Abo, Mikael traci matkę, zostaje sam. Raniony trafia do domu pani Pirjo, miejscowej znachorki, bez której z pewnością by nie przeżył. Pani Pirjo uczy go trudnej sztuki zielarstwa, wysyła chłopca do szkoły katedralnej. Na zakonnika nasz bohater się jednak nie nadaje. Pewne okoliczności zmuszają Mikaela do opuszczenia Finlandii, podróżuje po całej Europie, spotykając na swej drodze książęta, koronowane głowy, mistrza Paracelsusa, czy też Erazma z Roterdamu. Podróże przeplatane okrucieństwami bezlitosnej Inkwizycji, w tle XVI - wieczne wojny, czy też sacco di Roma - złupienie i zdobycie Rzymu ... A w tym wszystkim Mikael Karvajalka, syn swego ojca z nieprawego łoża, czasami do bólu naiwny, nieżyciowy, z drugiej zaś strony wykazujący się przenikliwością, mądry w swej głupocie, lub głupi w swej mądrości - nie mogę się zdecydować.
Mika Waltari zawsze i niezmiennie kojarzył mi się będzie z moją ulubioną książką "Egipcjanin Sinuhe". Myślę, że jest to autor, który ma moc pisania tak, by ciężko nas było od książki oderwać. Czego dowodem jest "Mikael Karvajalka". Polecam tę powieść, to taka mała lekcja historii XVI wieku, a działo się tam, oj działo :) . Myślę, że drugi tom "Mikael Hakim" będzie równie interesujący.
Dziękuję Grupie Wydawniczej Publicat za udostępnienie mi książki.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz